Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Maximus dolor, inquit, brevis est. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Duo Reges: constructio interrete.
- Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.
- Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
- Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.
- Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.
Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Respondeat totidem verbis. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Sed ad illum redeo. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.
Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Bonum integritas corporis: misera debilitas. At iam decimum annum in spelunca iacet. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
- Rationis enim perfectio est virtus;
- Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
- Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo.
- Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem.
Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nam, ut saepe iam dixi, in infirma aetate inbecillaque mente vis naturae quasi per caliginem cernitur; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?
- Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare;
- De hominibus dici non necesse est.
- Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.
- Quid, de quo nulla dissensio est?
- Negat enim summo bono afferre incrementum diem.
- Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
At hoc in eo M. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
- Rationis enim perfectio est virtus;
- Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.
- Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
- Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.